توجه : این فایل به صورت فایل ورد (Word) ارائه میگردد و قابل تغییر می باشد
بخشی از متن مقاله هدف گرايي در برنامه ريزي مسکن با توجه به تحول در ساختار جمعيتي کشور :
مقاله هدف گرايي در برنامه ريزي مسکن با توجه به تحول در ساختار جمعيتي کشور که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار 1388 در برنامه ریزی و آمایش فضا (مدرس علوم انسانی) از صفحه 95 تا 127 منتشر شده است.
نام: هدف گرایی در برنامه ریزی مسکن با توجه به تحول در ساختار جمعیتی کشور
این مقاله دارای 33 صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله برنامه ریزی
مقاله ساخت جمعیتی
مقاله مسکن
مقاله هدف گرایی
مقاله گروه هدف
نویسنده(ها):
جناب آقای / سرکار خانم: پرهیزكار اكبر
جناب آقای / سرکار خانم: امكچی حمیده
جناب آقای / سرکار خانم: ركن الدین افتخاری عبدالرضا
چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
برنامه ریزی مجموعه ای از فعالیتهاست که منجر به تصمیم گیری درباره تخصیص منابع برای رسیدن به هدفی در آینده می شود. تاکید به داشتن «هدف» در برنامه ریزی، هسته مرکزی و تعیین کننده این مباحث است؛ زیرا برنامه ریزی به طور اساسی بدون «هدف» معنای بیرونی ندارد و در برنامه ریزیهایی همچون برنامه مسکن، گروه هدف شامل همه آنانی است که تامین سرپناه آنها موضوع برنامه است، بویژه آنهایی که به حمایت بیشتری نیازمندند و قادر به حضور بدون حمایت برنامه دربازار مسکن نیستند. به همین سبب نیز در ارزیابی موفقیت یک برنامه، مهمترین سنجه، میزان پوشش دهی گروه هدف است. اما این کار مشروط به ارایه تعریف درست از گروه هدف و دسته بندی آنها بر حسب ویژگیهایی است که آنها را از هم متمایز می سازد. «هدف گرایی» برنامه نیز در میزان پوشش دهی همان گروه هدف آزموده می شود.
الزام برنامه های مسکن برای دستیابی به تعریف دقیق و روشن از گروه هدف به دلیل نیاز به تدارک اقدامات لازم و پیش بینی برنامه های اجرایی مناسب با شرایط، نیازها و الگوهای تقاضای خاص آنهاست؛ زیرا بازار مسکن به سبب شرایط خاص خود قادر به پوشش دادن تقاضاهایی که الزامات حضور در آن را ارضا نکنند، نیست و نظام برنامه ریزی کشورمان در طول دوره های برنامه ریزی (1327-1383) در آن ناموفق ارزیابی می شود.
مقاله حاضر به موضوع تغییر در ساخت جمعیتی کشور طی دهه های گذشته پرداخته و میزان هماهنگی و همراهی نظام برنامه ریزی مسکن با این تحول ساختاری را در به دست دادن تعریفی دقیق از «گروه هدف» برنامه بررسی می کند همچنین میزان انطباق نظام برنامه ریزی را با تحولات ساختاری جمعیت و خانوار کشور دراین شش دهه مورد توجه قرار می دهد. مطابق یافته های این بخش از مطالعه، نظام برنامه ریزی نسبت به تحول وسیع و گسترده ای که در ساختار جمعیتی به وقوع پیوسته بی اعتنا مانده و به تغییر عمده در ویژگیهای گروهی که نیاز اصلی به مسکن را تشکیل می دهند، عکس العملی متناسب تدارک ندیده است. این امر بویژه زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که بدانیم جوانان به سبب شرایط خاص خود بسیاری از شرایط اصلی ورود به بازار مسکن را ارضا نمی کنند و قادر به حضور در بازارهای کنونی مسکن نیستند. این پدیده به رغم افزایش سهم خود در جمعیت کشور رخ داده است، بنابراین بی توجهی برنامه در ارایه تعریفی ویژه از آنان به عنوان «گروه هدف» نتایج دامنه داری در پی خواهد داشت که حاصل بی اعتنایی به اصل مهم و تعیین کننده «هدف گرایی» در برنامه ریزی مسکن است.